Ali Sirmen: Kader mi?

Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Sohbet ediyoruz. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Otobüsten bileti aldık. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Kafam iyice bozuk. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Hepsi boş laf. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. . Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Tartışmaya başlıyorlar. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Çektim arabayı sağa. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Hüzünleniyorum. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Sayıları üçe çıkıyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. ”Şoför bıçkın. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. İnatçı, dediğim dedik. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. İleride bir muz kabuğu görüyor. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Dayadım tabancayı kafasına. Olacağı varsa olur. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. ",. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Ona iki kişi daha katılıyor. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. .

Ali Sirmen: Kader mi?

Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Otobüsten bileti aldık. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. İleride bir muz kabuğu görüyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. . Ona iki kişi daha katılıyor. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Sayıları üçe çıkıyor. Olacağı varsa olur. Çektim arabayı sağa. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. İnatçı, dediğim dedik. . Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Dayadım tabancayı kafasına. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Tartışmaya başlıyorlar. Sohbet ediyoruz. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Hepsi boş laf. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. ",. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. ”Şoför bıçkın. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Kafam iyice bozuk. Hüzünleniyorum.