Ülkenin aydınlık ve karanlık insanları

Ben ortaokula gidiyordum ama dün gibi hatırlıyorum bu vahşeti. . BAŞARILI BİR METİNTek kişilik oyunlar bizi ilk başta biraz korkutuyor. Peki, bu 90’lı yıllar gerçekten tatlı bir rüya mıydı yoksa bitmek bilmeyen bir kâbus mu? 90’lı yıllar benim çocukluğum. RANTA KURBAN GİDENLER“Ben Eskiden çok Ünlüydüm” adlı oyun ne çok şeyi hatırlattı bize. . . . . Erarslan’ın başarılı oyunculuğu. Hoş, aslında bugün de çok açık bir havada değiliz ya. . Sonra “Tetris”, “Alf”, “Süper Baba”, “Çarkıfelek”, “İkinci Bahar”, “Cartel” ve diğerleri. . Bu hikâye hepimizin hikâyesi, Mavi anlatıyor sahneden, kaçırmayın!",Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor",. . Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor. Bu ülkenin aydınlık insanları ve bu ülkenin yüreği karanlık insanları. . Oyunda Mavi de o günleri anlatıyor, gözleri yaşlı. . . . . . . “Korku, dehşet bulaşıcı bir hastalık gibiydi aslında. Bu önyargıdan kurtulmamız için böyle oyunlara ihtiyacımız var. Dut ve kiraz ağaçlarını, bahçeli evleri. . ” En yakın arkadaşları Esra ve Feyza için bir anda “öteki” oluvermişti Mavi. . . Ne diyor Mavi oyunda. Çok başarılı bir metin ve dikkat çeken bir oyunculuk seyrettik. ” Ülkemin aydınlık insanları ve yüreği karanlık insanları. Her iyi ve kötü zamanları dün gibi hatırladığım çocukluğuma gitmek ne iyi geldi. ZOR YILLARYıl 12 Mart 1995 günü akşam saatlerinde İstanbul’da Alevi vatandaşların çoğunlukta yaşadığı Gazi Mahallesi’ndeki dört kahvehane ve bir pastane aynı anda kimliği belirsiz kişilerce bir taksiden otomatik silahlarla açılan ateşle taranmış. Oyunda Mavi’yi Ezgi Hüyükpınar Erarslan canlandırıyor. Bir anda insanların ayrıştırıldığı o sisli günler geliyor gözümüzün önüne. Ranta kurban gittiler tabii ki hepsi. Günümüzde başlayan oyunda idealist bir oyuncunun yaşamına tanıklık ediyoruz. Yaklaşık 85 dakika ve tek perde. Geçmiş ile bugüne yolculuk yapan Mavi’nin öyküsü aslında hepimizin hikâyesi. Ve şu cümle, yüreğime yüreğime vuruyor: “Arkadaşlarım ‘Alevilerin elinden yemek yenmez’ dedi, biz pismişiz, yemin ederim anne ben söylemedim Alevi olduğumuzu. . Ve ölenler, yaralananlar. . Oyunun kahramanı Mavi. . . . Sınavı hiç bitmeyen aydınlık insanların, gericilerden neler çektiğini mesela. . Duygu geçişleri, beden hakimiyeti ve güzel sesiyle belleklerimize kazındı Ezgi H.

Ülkenin aydınlık ve karanlık insanları

. Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor. ” En yakın arkadaşları Esra ve Feyza için bir anda “öteki” oluvermişti Mavi. . . . Oyunun kahramanı Mavi. Bu önyargıdan kurtulmamız için böyle oyunlara ihtiyacımız var. . Bir anda insanların ayrıştırıldığı o sisli günler geliyor gözümüzün önüne. . Yaklaşık 85 dakika ve tek perde. ” Ülkemin aydınlık insanları ve yüreği karanlık insanları. . . Her iyi ve kötü zamanları dün gibi hatırladığım çocukluğuma gitmek ne iyi geldi. Duygu geçişleri, beden hakimiyeti ve güzel sesiyle belleklerimize kazındı Ezgi H. . Ve ölenler, yaralananlar. Oyunda Mavi de o günleri anlatıyor, gözleri yaşlı. Günümüzde başlayan oyunda idealist bir oyuncunun yaşamına tanıklık ediyoruz. . . . . . . . . Erarslan’ın başarılı oyunculuğu. Ranta kurban gittiler tabii ki hepsi. Çok başarılı bir metin ve dikkat çeken bir oyunculuk seyrettik. BAŞARILI BİR METİNTek kişilik oyunlar bizi ilk başta biraz korkutuyor. Sınavı hiç bitmeyen aydınlık insanların, gericilerden neler çektiğini mesela. . Bu hikâye hepimizin hikâyesi, Mavi anlatıyor sahneden, kaçırmayın!",Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor",. Bu ülkenin aydınlık insanları ve bu ülkenin yüreği karanlık insanları. . Oyunda Mavi’yi Ezgi Hüyükpınar Erarslan canlandırıyor. Geçmiş ile bugüne yolculuk yapan Mavi’nin öyküsü aslında hepimizin hikâyesi. Ne diyor Mavi oyunda. “Korku, dehşet bulaşıcı bir hastalık gibiydi aslında. Ve şu cümle, yüreğime yüreğime vuruyor: “Arkadaşlarım ‘Alevilerin elinden yemek yenmez’ dedi, biz pismişiz, yemin ederim anne ben söylemedim Alevi olduğumuzu. Hoş, aslında bugün de çok açık bir havada değiliz ya. . Ben ortaokula gidiyordum ama dün gibi hatırlıyorum bu vahşeti. Peki, bu 90’lı yıllar gerçekten tatlı bir rüya mıydı yoksa bitmek bilmeyen bir kâbus mu? 90’lı yıllar benim çocukluğum. . . . ZOR YILLARYıl 12 Mart 1995 günü akşam saatlerinde İstanbul’da Alevi vatandaşların çoğunlukta yaşadığı Gazi Mahallesi’ndeki dört kahvehane ve bir pastane aynı anda kimliği belirsiz kişilerce bir taksiden otomatik silahlarla açılan ateşle taranmış. Sonra “Tetris”, “Alf”, “Süper Baba”, “Çarkıfelek”, “İkinci Bahar”, “Cartel” ve diğerleri. RANTA KURBAN GİDENLER“Ben Eskiden çok Ünlüydüm” adlı oyun ne çok şeyi hatırlattı bize. . Dut ve kiraz ağaçlarını, bahçeli evleri.