Ali Sirmen: Kader mi?

Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Sayıları üçe çıkıyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Tartışmaya başlıyorlar. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Kafam iyice bozuk. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. ”Şoför bıçkın. . ",. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Dayadım tabancayı kafasına. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Çektim arabayı sağa. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Otobüsten bileti aldık. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. . Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Olacağı varsa olur. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Hepsi boş laf. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Sohbet ediyoruz. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Hüzünleniyorum. İnatçı, dediğim dedik. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Ona iki kişi daha katılıyor.

Ali Sirmen: Kader mi?

Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Olacağı varsa olur. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Kafam iyice bozuk. ”Şoför bıçkın. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. . Ona iki kişi daha katılıyor. Hüzünleniyorum. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Tartışmaya başlıyorlar. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Hepsi boş laf. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. ",. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Çektim arabayı sağa. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Sohbet ediyoruz. Dayadım tabancayı kafasına. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Otobüsten bileti aldık. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. . Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Sayıları üçe çıkıyor. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. İnatçı, dediğim dedik. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var.