Ali Sirmen: Kader mi?

Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. ”Şoför bıçkın. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Otobüsten bileti aldık. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. İnatçı, dediğim dedik. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Ona iki kişi daha katılıyor. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Olacağı varsa olur. İleride bir muz kabuğu görüyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Çektim arabayı sağa. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Tartışmaya başlıyorlar. . Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Sohbet ediyoruz. Hüzünleniyorum. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Hepsi boş laf. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Dayadım tabancayı kafasına. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. . Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. ",. Sayıları üçe çıkıyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Kafam iyice bozuk. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar.

Ali Sirmen: Kader mi?

Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. . Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. . Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. İleride bir muz kabuğu görüyor. İnatçı, dediğim dedik. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Kafam iyice bozuk. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. ”Şoför bıçkın. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Hüzünleniyorum. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Dayadım tabancayı kafasına. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Hepsi boş laf. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Çektim arabayı sağa. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. ",. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Otobüsten bileti aldık. Olacağı varsa olur. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Tartışmaya başlıyorlar. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Sayıları üçe çıkıyor. Sohbet ediyoruz. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor.